De valstrik van de leugenwolf en de middenweg van de leeuw (1).
Als we met uiterste oordelen en onwerkelijke maatschappelijke
sturing te doen hebben, dan houdt een weldenkend mens het vaak liever in het
midden. Lukt ons dat niet, dan worden we naar links of rechts, naar omhoog of
naar beneden getrokken. De mensheid wordt reeds lange tijd gedwongen, om te
kiezen tussen twee extremen, zoals de kerkelijke grondstelling goed en kwaad, ware
en onware gedachten, grote hoeveelheden opgeëiste rechten en vele opgelegde
plichten, losgeslagen vrijheid voor materiëel gewin en opgedrongen
verantwoordelijkheden vanuit een ideologie, een neo-liberale marktwerking en
een strikt geplande economie, een overvloed aan materiële dingen en een oerwoud
aan formaliteiten, de eenzame mens en de massamens, gebonden zijn aan de bodem
waarop je leeft en gebonden zijn aan de familie of gemeenschap.
Het gaat in het leven niet om de keuze tussen het ene
en het andere uiterste. Waarheid, schoonheid en goedheid hebben hier geen plek.
Waarheid komt in zicht als wetenschap en onderwijs vrij zijn van illusies en
saaiheden. Bindende partijpolitieke grondregels maken de mens niet
gelijkwaardig en maken dat een oprecht staatkundig debat geen weerklank vinden
kan. Dienstbaarheid in ons handelen leidt tot een solidaire economie, vrij van
centralistische macht en bovenbazen.
De middenweg vinden betekent wakker worden voor de
uitersten, voor de dualiteiten, het evenwicht vinden tussen materiëel en
spiritueel welzijn, het individualisme verrijken met moraliteit jegens de
gemeenschap en je natuurrecht naleven als werkelijk vrije wereldburgers. Een
gezond mens heeft zijn ademende scheppende ruimte geschapen tussen de uiterste
verlokkingen van de gangbare wetenschap (tussen begoochelingen en principes in
vindt men verwondering), het tirannieke staatsbestuur (tussen fundamentalisme
en oneerlijkheid vindt men eerbiedigheid) en de zich verrijkende industriëlen
(tussen zelfverheerlijking en begerigheid vindt men verantwoordelijkheid).
Tegenover elkaar staande meningen vragen om realiteitszin.
Europa ligt onder vuur. Dat ligt het al sinds materialistische wetenschap allesbepalend werd, centralistisch bestuur normaal werd en het sociale vraagstuk van de arbeidersbeweging niet tot een heilzame oplossing kwam.
Europa is nooit kunnen verrijzen met haar eigen unieke
culturele impulsen, zoals de romantiek van ruim twee eeuwen geleden, het
impressionisme van de kunstenaars of de drieledige maatschappijvorm van honderd
jaar terug. De roep vanuit de burgerbeweging werd te weinig of niet gehoord,
zodat de ondemocratische centrale machten met hun verouderde piramidale
structuren in positie bleven.
De heersende wetenschap, het staatsbeïnvloede
onderwijs, de voorgeschreven mediaberichten, de kartelpolitiek, de commercie, het
landbouwbeleid, kortom vanuit alle maatschappelijke sferen wordt de mens
verleid van zijn zelfstandige pad af te wijken. De leugen en de halve waarheid
worden hiervoor niet geschuwd.
Maar hoe groot is de roep niet naar
een moreel individualisme vandaag? De wens wordt recentelijk toenemend geuit om
tot inkeer te komen en vanuit jezelf de wereld te benaderen. We leven in een
tijd dat de mensheid vanuit de aardse werkelijkheid de verbinding zoekt met
hogere realiteiten, de levenskrachten, het gevoelsgebied en het
geestbewustzijn. We kunnen ons persoonlijk ontwikkelen aan de opgeworpen
weerstanden die voor ieder mens anders worden beleefd. We kunnen de gulden middenweg
leren bewandelen als we de uiterste verleidingen weten te begrijpen en te weerstaan
en daar zelfstandig een antwoord op weten te vinden, dwars doorheen het midden.
Wetende dat Moeder Aarde een eenheid vormt en de mensheid universele eigenschappen heeft, kunnen we tevens stellen dat de werelddelen niet aan elkaar gelijk zijn, ecologisch gezien niet en ook niet hoe de mens per continent zijn kosmopolitische aanblik beleeft en uitwerkt.
De adelaars-verentooi van de Indiaan vertelt iets over
de spirituele denkkracht van de mens. Vanuit de hoogte op rationele wijze
binnen je hoofd een wereld scheppen is echter een verlokking van de zinnebeeldige
adelaar. Daarom werd de taal van Pache Mama, van Moeder Aarde, dat van onderop
komt, met verblijding beluisterd zodat heilzame aardse ontwikkelingen mogelijk
werden. De Europese invoelende kruidengeneeskunde is gebaseerd op de eeuwenoude
uitwisselingen tussen de inheemse Indianen en Europeanen. De moderne Bigpharma
is echter gebaseerd op de ratio en een uiterst gereduceerd wereld-en mensbeeld.
Nu doet de machtselite ons voorkomen alsof men middels de charmant aandoende Earth
Charter en het mondiaal maatschappelijk beleid, de Great Reset, de mens een
dienst bewijst. Integendeel. De nagestreefde Nieuwe Wereldorde is kil rationeel
zonder werkelijke liefde voor de moeder planeet en de mens zelf. De voorstellen
van de Westerse machten zijn vaak doordrengd van misleidingen welke van
onderop, vanuit de aardbodem werkend, vrijheidsbeperkend zijn en aan het koude
donkere aardse element zijn gebonden. Het beleid vanuit het Westen maakt het
aanlokkelijk voor materiële hebzucht overstag te gaan. Als we eenzijdig de
bindende krachten vanuit de aarde laten werken kan de adelaar de mens binnen het
kille schaduwrijk van zijn wijd gespreide vleugels brengen. En wat zijn die onheilzame
bindende krachten die ons bevallig doen lijken en begerigheid aansporen? Deze
staan bekend als Ahrimanische of satanische wezens welke hun zetel in het
Westen hebben. Voor hen is de solide waarneembare wereld de enige realiteit en
zij tonen middels mathematische correctheid hun bindende regels. Het aardse
leven is voor hen de enige vorm van bestaan en de mens wordt in de verzoeking
gebracht dit aan te nemen. Zelfs saaiheid in de levensstijl wordt aanvaard,
zolang de aardse genietingen maar worden bevredigd.
De verering van het aardse rund, van de koe, in India
vertelt iets over het wegen, meten en tellen van de Oosterling. Het mondiaal
verpreide vaak fanatieke gebruik van de weegschaal, de meetlat en het getal is
een teken des tijds. De universele wetmatigheden zijn door een eenzijdige
calculerende gewoonte losgelaten, waardoor de aardse bedrijvigheid afgesnoerd
wordt van de bovenwereld. Ook de Oosterling heeft zijn ooit wijze
bovenzinnelijke inzichten prijsgegeven en is belandt in een wereld waar de
sterrenwijsheid onbereikbaar lijkt te zijn geworden. Het dagelijkse leven lijkt
soms krachteloos te verkruimelen en een sierlijke plooibaarheid vormt dikwijls
de illusoire remedie om de levensrichting niet geheel te verliezen. Sociale
regels worden maar moeilijk nageleefd want hartstochtelijke uitzonderingsregels
krijgen vaak de voorkeur.
Als de koe wordt gezien als het dier dat enkel produceert,
wordt zijn verbindende taak met het leven verspeeld. De melk verbindt het uit
het voorgeboortelijke bestaan incarnerende kind met het aardse bestaan. De mest
verbindt bodem en plant met de planetaire invloeden. Het tijdens de ochtend en
avond grazende rund verbindt de nacht met de dag en de dag met de nacht, het
maya van het wereldse met de realiteit van de geest.
Wat de mens uit het aardse tilt en het leven met een
korreltje zout lijkt te doen nemen zijn wezenlijke krachten.Dit zijn bovenzinnelijke
essenties bekend staand als Luciferische of duivelse wezens. Hun wereldse troon
vindt men in het Oosten. Als deze tegenstandersmachten de overhand krijgen, dan
kunnen zij ons tot waanzin brengen en vaak goedbedoelde waarheidszoekers tot in
zichzelf gesloten fantasierijke mensen.
Ahriman en Lucifer zijn geen onbekenden in onze
moderne spiritualiteit. Ze maken deel uit van onze dagelijkse werkelijkheid. Luister
en kijk maar eens naar de Lumens podcast met Hans Stolp. Hij spreekt ook
duidelijk over het zoeken en begaan van de middenweg, tussen beide krachtenvelden
die de mens in de ban kunnen doen met genotszucht en charmeren of verkrampen en
oneerlijkheid. Het thema Ahriman-Lucifer is verwerkt in alle boekdelen van
‘Onderweg met Moeder Aarde’.
Wordt vervolgd met deel 2.
Gelieve mijn boeken direct te bestellen bij
gerritimpens@gmail.com voor een meeropbrengst ten behoeve van Stichting Thiru
Valagum Farm: www.heilzame-aarde.nl
