‘Ze dachten dat ze vrij waren.’
‘Het valt niemand op dat kloof tussen overheid en bevolking snel groeit, een afstand die onmogelijk met bezwerende woorden over onze prachtige democratie of door verkiezingen te overbruggen is. Mensen zijn langzaam gewend geraakt om bestuurd te worden met ondoorzichtige besluitvorming en vage informatie, maatregelen zijn steeds noodzakelijk om nieuwe crises te beteugelen.
De groeiende vervreemding van de eigen overheid gaat
sluipenderwijs omdat elke nieuwe stap vermomd is als tijdelijke noodmaatregel
of zelfs medemenselijkheid. De aanpassing aan gewijzigde omstandigheden slokt
alle energie op zodat men niet merkt dat de wereld om je heen verandert. De
beslommeringen van het dagelijkse leven laten geen ruimte om na te denken over
fundamentele zaken.
De weg naar dictatuur is er bovenal een van misleiding
en listigheid en geeft mensen die sowieso al niet willen nadenken een excuus
zich niet te verdiepen, opvallend vaak academici. Mensen die niet intensief
politiek betrokken zijn kunnen deze transitie doorleven zonder de veranderingen
te merken, deze voltrekken zich in kleine onbeduidende stapjes, vaak
gerechtvaardigd als noodzakelijk kwaad. Zonder diepgaande kennis van de
achtergronden is voor de meeste mensen lange tijd niet te doorzien tot welke
ramp deze ontwikkeling gaat leiden. Tot het te laat is.
Elke gebeurtenis, elke situatie gaat verder, een
beetje extremer dan de vorige en steeds wacht je op die ene schokkende
gelegenheid waarvan je hoopt dat de massa eindelijk ontwaakt en zich aan jouw
kant schaart. Je wilt immers niet alleen de confrontatie aangaan met de daaraan
verbonden nadelige gevolgen. De angst uitgesloten te worden is groot en hoe
meer tijd verstrijkt hoe groter de twijfel tot handelen. Je spreekt
vertrouwelijk met collega’s over hetgeen gebeurt en vaak zien zij hetzelfde
maar de uiteindelijke reactie is toch dat het allemaal wel meevalt, we hebben
het nog goed, je bent een paniekzaaier. En dat klopt, want je vertelt wat er
gebeurt en naar welke toekomst we gaan maar kan niet bewijzen dat zich dit
daadwerkelijk gaat voltrekken.
Enerzijds onderga je als criticus de intimidatie van
justitie en het regime en anderzijds beschouwen de mensen om je heen jou als
vermoeiend, neurotisch en pessimistisch. Je vriendenkring wordt steeds kleiner
en uiteindelijk resteert een handvol goede vrienden, mensen die hetzelfde
denken als jij. Tot het moment dat je het gevoel krijgt, volledig onthecht van
de realiteit alleen nog tegen jezelf te praten.
De beslissing tot verzet stel je steeds weer uit, tot
je beseft dat terwijl je toekeek de samenleving veranderde. Je leeft in een
andere wereld dan waarin je geboren werd. Uiterlijk veranderde niets, de
restaurants, bioscopen, vakanties, concerten, winkels, alles gaat door maar je
leeft ineens in een wereld van haat en angst, het voelt niet meer als vroeger.
Mensen om je heen hoor je zeggen dat niemand dat merkte want iedereen
veranderde, je zit in een systeem dat aan niemand verantwoording aflegt, en je
gaat erin mee.
Het leven is een continu vloeiend proces, geen opeenvolging
van losse gebeurtenissen. Het sleept je mee, je leeft gemakzuchtig en zonder
enige inspanning veranderden je morele principes. Dingen die je vijf jaar
geleden nooit geaccepteerd zou hebben, zijn nu normaliteit. En dan komt de dag
dat alles instort en je beseft wie je bent, de dingen die je gedaan hebt en
vooral die je niet deed.’
Bovenstaande is een samenvatting van hoofdstuk 13 uit ” They Thought They Were
Free” uit 1965 van Milton Mayer over de jaren dertig in Duitsland. Het is een
van de vele maatschappelijke omstandigheden en gebeurtenissen die ik heb
beschreven in mijn boekdelen ‘Onderweg met Moeder Aarde’, welke ons een lesje kunnen
leren voor de huidige tijd. Milton Mayer schreef: ‘Biedt weerstand bij de
eerste stappen (op weg naar totalitarisme), besef waar die weg heenvoert’.
In dit licht kun je mijn boeken lezen: exoterisch en
esoterisch christendom (deel 1), vrij en gebonden onderwijs en wetenschappen
(deel 2), en delen 3 en 4 over de centralisering van de macht en de repressieve
economische mensentypes. In boekdeel 4 ‘De gemuilkorfde Europese leeuw’
bespreek ik ook de waarschuwing van Milton Mayer. Vergeet ook niet eens te
kijken naar ‘De droomrede van koning Allesanders. Een geloofwaardig sprookje’.
Ik lever mijn bijdrage de bel te luiden om de soevereine
weg vrij te houden. Lees mijn boeken en steun daarbij mijn werk voor Thiru
Valagum Farm ‘voor Ecologie, Landbouw en Mens op Weg’ in Zuid-India waar we ‘De
Zelfvoorziening Dichterbij’ brengen. www.heilzame-aarde.nl
